طوطی های هندی

وقتی وارد دهلی می شوی، در نگاه اول فرودگاه دهلی با بوی عجیب و غرببی که البته در تمام سفر همراه است، آدم را ناامید می کند. اما وقتی وارد خیابان می شویم، دیدن طوطی ها و مرغ مینا به جای گنجشک روی شاخه های درختان و بسیار نزدیک آدم را سرذوق می آورد. هتل آشوک دهلی بسیار جالب است ، کسانی که  قبلا فیلم هندی دیده باشند، به محض ورود می توانند، هند را تا مغز استخوان حس کنند. مردانی که با عمامه های سرخ و خال های روی پیشانی به شما خوش آمد می گویند. حلقه های گل که به گردن شما می اندازند و خانمی که برای شما خال هندی می گذارد. محیط هتل، تزیینات و پله ها، همه کاملا هندی است. احترامی که مستخدمان هتل های هند انجام می دهند، در هیچ کجای دیگر ندیدم. اگر صد بار از جلویشان رد بشوی صد بار می گویند گود مونینگ مام. با این همه هند با بقیه ی کشورها فرق می کند. توی خیابان ها به جای گربه میمون راه می رود. مردم در خیابان زیر فشاری های قدیم که در تهران بود، صابون می زنند و خودشان را می شویند. زن های شان با ساری و شال های بلند سوار موتور سیکلت می شوند و تاکسی های آن ریشکا است که اصلا منحصر به فرد است. در معبد های شان هنوز مجسمه ی خدایان قرار دارد که برایش برنج و خوراک می برند و چهره ی مردم با آن صورت های تیره و گاهی پررنج ، آرام و بیشتر شاد است. مسافرت هند، ممکن است در نگاه اول کمی دست پایین به نظر بیاید، اما اگر کسی باشد که بتواند از تاریخ و از قدمت ارتباط هند و اسلام و زوایای ارتباط مردمان هند با کشورهای اسلامی بگوید، مطمئنم بکی از جداب ترین مسافرت ها خواهد شد. اما متاسفانه حتی کسی که منار قطب را توضیح می دهد، اطلاع کاملی ندارد. به هر حال اگر پیش آمد این مسافرت را از دست ندهید.