کویرِ زیبا

یکی از اتفاقات خوب زندگی این است که دو روز میان خانواده و دوستانت باشی و جز لبخند چیزی در ذهنت نماند. با تمام وجود قلبت از شعف لبریز می شود وقتی آدم های دور و برت جدا از دنیای اطرافشان، شادند و لذت می برند. لحظه هایی که این روزها پشت روزمرگی و دغدغه های بی پایان زندگی گم شده است. این است که نمی دانی این خاصیت کویر است یا خاصیت همدلی؟ هر چه هست من از تو ممنونم خدا.

فکر رفتن به کویر ماه ها در ذهنم بود. عملی کردن آن دو ماه طول کشید. اما سرانجام با اضطراب و دودلی فراوان که مخصوص رفتن به جاهای جدید است چهارشنبه بیست و هفت بهمن حرکت کردیم به سمت کویر مصر. در نوشته ها و خاطرات حرف از شش ساعت و هقت ساعت بود اما تکنولوژی های روز می گفت که نه ساعت راه است و سرانجام ما شش هشت صبح به منطقه ی خور و بیابانک رسیدیم. طبیعی است که هفتصد کیلومتر راه با اتوبوس ده ساعت طول بکشد. برای رسیدن به یک منطقه ی بکر و دست نخورده باید این مسیر را تحمل کنی. بعد از صبحانه ی باصفایی که کنار سکوی یک مسجد خفته در حاشیه ی بیابان خوردیم، به سمت کویر مصر رفتیم. آن چه در نگاه اول می دیدیم یک سری تپه ی رملی بود که مقابلمان صف بسته بودند. اما آن چه غافلگیرمان کرد دنیای آن طرف این تپه ی شنی بود. تپه های کوتاه و بلندی که در مقابل چشمانمان پدیدار شدند. جذاب ! این صفتی است که می توانم برای توصیف آن بکار ببرم. پاک و دوست داشتنی .مطئن شدم که هر چه هست به تحمل ده ساعت اتوبوس سواری می ارزد. این دنیای جدید و جذاب صدها کیلومتر آن طرف تر با آسمانی ابی تر از آسمان ما، یکی از زیباترین خاطرات را برای من و همسفرانم رقم زد. اضافه می کنم موتور سواری روی رمل ها عالی است. هرگز آن را از دست ندهید.