طرح ترافیک

هر وقت حرفی برای زدن دارم ، پشت دیوار کجا بگویم ، به که بگویم؟ می ماند. مطمئنم همه ی مردم شهر طرح ترافیک زوج و فرد را می شناسند، اما این را هم مطمئنم که طرح ترافیک اصلی یا قدیمی کمی کهنه شده است. اما اثرش روی زندگی خانواده هایی که در این محدوده زندگی می کنند باقی مانده است؟ همیشه این سوال برایم مطرح بوده که شهروند خیابان ایران با شهروند خیابان هروی چه فرقی دارد؟ چرا آن ها می توانند یکروز در میان از خودروی شخصی استفاده کنند؟ چرا آن هایی که طرحی را اجرایی می کنند به جزییات و مشکلات آن فکر نمی کنند. آیا یک شهروند که خانه اش خیابان بهارستان است نباید حق داشته باشد که مثل مردم دیگر لااقل همان یک روز در میان با ماشین خودش رفت و آمد کند. مثلا یک پیرمرد هفتاد ساله که باید دکتر برود، آزمایشگاه برود سر کارش برود! نمی شود کارتی درست کنند  برای کسانی که خانه شان در این محدوده است؟ لا اقل برای کسانی که سنشان مثلا از ۶۰ گذشته است که مطابق پلاک بتوانند از خانه های شان بیرون بیایند. هر بار پدرم را می بینم که سردرگم مانده که چه کند؟ به این چیز ها فکر می کنم. البته مطمئنم که واضعان و مجریان طرح به این مسائل فکر نکرده اند، چون احتیاجی نداشته اند. آن ها هر وقت کارشان گیر بیفتد که نمی افتد یک طرح دارند. مثلا آقای فلانی که خانه اش خیابان ایران باشد هر روز آژانس می گیرد می رود سر کار . یا با مترو می رود؟