آرامش خیال

به نام خدا

زندگی داستان پیچیده ای دارد اگر از خورد و خوراک و تولید نسل فراتر برود. زندگی داستان پیچیده ای می شود اگر بخواهی به اطرافت نگاه کنی و ببینی آدم ها توی این زندگی چه نقشی دارند. زندگی داستان پیچیده ای است اگر سرت را از زیر برف بیرون بیاوری و ببینی معنی زندگی را نفهمیدی. دنیای غریبه ی اطراف ماست که زندگی را پیچیده می کند. داستان آدم هایی که خیلی دور نیستند، اما از دنیای تو نیستند. دنیای نزدیک تو دنیای آبکی گاهی دل به هم زنی است. دنیایی که در آن قهرمان ها، هنرپیشه های پوشالی هستند که حتی یک نقش را در یک فیلم خوب بازی نمی کنند. دنیایی که در آن آدم ها به خاطر پنح هزار تومان دروغ می گویند و اعتماد تو را در هم می شکنند. دنیایی که سیاستمدارانش ، هیچ سیاستی را نیاموخته اند، حتی ظاهرشان هم از مردم کوچه و خیابان پست تر است وای به حال باطن شان. دنیایی که مادران جوان این آب و خاک از بهترین خانواده ها به زعم من قید همه چیز را زده اند و عکس های سلفی بی چادرشان تمام صفحه های مجازی را پر کرده است(این را این جا و در این ردیف می آورم چون به نظر من آن ها حتی از آن سیاستمدار ها پست تر و خواب ترند. چه یادشان رفته که آن ها هستند که نسل فردا را بار می آورند). و آن وقت کمی آن طرف تر از این دنیای پر از خواب و خواب زدگی آدم هایی لباسی پوشیده اند به رنگ خاک. سربندی بسته اند به رنگ خون، اسمشان را گذاشته اند مدافع حرم. در آن زمانی که ما این جا بر سر سگ ها و سلفی ها و گمشده ها جوک می سازیم و لایک می زنیم و روز را شب می کنیم، آن ها سر می دهند. درست همان موقع که ما کلاس پیانو می رویم و زبان انگلیسی می خوانیم و بر سر روح برجام یا خود برجام بر سر و کله ی هم می زنیم آن ها سر می دهند. درست همان موقع که با آرامش خیال به فکر تعطیلات آخر هفته هستیم و به خاطر ترافیک جاده ی هراز نالانیم و دلمان شور اجرا نشدن قرار داد ۲۰۳۰ را می زند آن ها سر می دهند. برای این است که می گویم این آدم ها از دنیای تو نیستند، چون از دنیایی هستند که برای ما این دنیایی ها قابل درک نیست. ما برای ساختن آرامش خیال برا ی خودمان هستیم و او به فکر ساختن آرامش خیال برای تو. این اس که محسن حججی با آن قامت استوار، با آن نگاه محکم می رود تا برا ی ما عزت و ابرو بخرد. چون او به دنیای تو تعلق ندارد. عزتش افزون باد.